Het is nog niet helemaal doorgedrongen, maar ik ben 20 geworden vandaag. Iedereen vraagt hoe het voelt, maar ik weet eerlijk gezegd niet goed wat ik ervan moet vinden.
Ik hoor mensen zeggen dat ze het vreselijk vonden om 20 te worden. Je verliest je kinderlijkheid en moet je volwassen gedragen.
Nou dat vind ik niet. Wie heeft er bepaald dat je vanaf je 20e volwassen moet zijn? Ik vind dat het juist leuk is om een beetje van dat innerlijke kind te bewaren. Gelukkig ben ik al best volwassen voor mijn leeftijd, dus ik hoef niet veel op te geven.
Andere mensen hoor ik zeggen dat de jaren als 20'er de beste zijn en dat ik nu leuke jaren ga beleven. Daar ben ik wel zeker van. Ik heb best grote dromen die ik wil verwezelijken in mijn jaren als 20'er. Ik hoop dat ik over vier of vijf jaar mijn diploma heb. Daarmee wil ik gaan reizen en werken waar ze me nodig hebben. Het liefst ga ik naar Australië of Zuid-Afrika, maar Azie wil ik ook gezien hebben.
Ik ga dus zowiezo veel reizen de komende 10 jaar.
Misschien kom ik de man van mijn dromen tegen, in België, Nederland of zelfs een ander land. Dan veranderen de plannen afhankelijk van hem. Niet dat ik me ga aanpassen aan hem, maar ooit zal ik me toch moeten settelen ergens.
Het plan is toch wel om voor mijn 30ste getrouwd te zijn en eventueel al een kind te hebben. Dit kan uitkomen of juist niet.
Er gaan in ieder geval veel dingen gebeuren de komende 10 jaar.
Maar wat vind ik er nu zelf van?
Ergens vind ik het heerlijk om bij de grote mensen te horen. Ik heb altijd uitgekeken naar de jaren als volwassene en de jaren waarin je jezelf ontwikkeld. Ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat de toekomst gaat brengen en kan niet wachten om alles mee te maken.
Aan de andere kant vind ik het verschrikkelijk eng. Je hebt 20 jaar onder de vleugels van je ouders geleefd en er zijn niet veel belangrijke dingen gebeurd. Je hebt veel (tegen je zin) op school gezeten, af en toe een vriendje gehad, mensen verloren en nieuwe mensen leren kennen, reizen gemaakt met je ouders en de stap gezet naar de universiteit.
Maar in de komende tien jaar, de helft van de afgelopen 20 jaar, gaan er zoveel belangrijke dingen gebeuren en wordt alles in zo'n korte tijd zo anders. Je zorgeloze leven krijgt steeds meer zorgen en je zal steeds vaker op een kruispunt komen waar je een weg zal moeten kiezen. Er zullen goede keuzes tussen zitten, maar ook verkeerde.
Naarmate je ouder wordt, gaat de tijd ook steeds sneller. Een jaar stelt bijna niks meer voor. Ik doe mijn best om van elk moment zo veel mogelijk te genieten, maar toch schrik ik er steeds van hoe snel het gaat.
Er wordt ook steeds meer van je verwacht. Je krijgt een baan, een man en kinderen en je vrijheid slinkt steeds.
Ik ga dus nog meer genieten van het leven, proberen alle reizen te maken die op mijn wishlist staan, nog meer mensen te leren kennen, lekker te eten en vooral gelukkig te zijn. Ik wil niet zeggen dat ik nu niet gelukkig ben, alles behalve! Ik heb een geweldig leven en geniet elke dag van de dingen die ik kan doen en mag doen, maar ik wil dit gewoon blijven doen voordat ik geen tijd meer heb om dingen voor mezelf te doen.
Eerst maar eens focussen op het jaar dat eraan komt, voordat we al veel te ver gaan denken richting kinderen enzo.
Dit jaar ga ik naar Amerika, waar ik heel erg naar uitkijk. Daarna blokken om mijn herexamens te halen en door te gaan naar de 3e bachelor. Ik ga zoals altijd mijn best doen voor mijn studie en zorgen dat ik ook mijn 3e bachelor haal, zodat ik naar de master kan. Verder weet ik nog niet wat mijn plannen zijn, maar ik weet zeker dat het weer een jaar wordt om niet te vergeten!
xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten